Yüreğim konuşurken ben susmayı beceremem.
Eğer içimdeki söz seli taşmazsa ben boğulurum.
Mutsuz olduğumuzda başkalarının mutsuzluğunu daha iyi hissedebiliyoruz.
Nastenka, böyle bir aşk kimileyin insanın yüreğini üşütür,tinini ezer.Senin elin soğuk, benim ki ise alev alev yanıyor. Nastanka ne kadar körsün! Mutlu bir insan kimileyin ne kadar da çekilmez oluyor. Ama ben sana darılamazdım.
Bakın neden hepimiz kardeş gibi değiliz? Neden en iyi yürekli insan bile karşısındakinden bir şeyler saklıyor ve ondan sakınıyor? Sözlerinin boşa gitmeyeceğini biliyorsan neden içindekini hemen ve açıkça söylemiyorsun? Herkes olduğundan daha kapalı görünüyor ve sanki duygularını çok çabuk dile getirirse kendi duygularını incitmekten korkuyor.
FYODOR DOSTOYEVSKİ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder